یکی از موضوعاتی که در روند کاری سالانه تاثیرگذار بوده؛ ماه مبارک رمضان است. در این ماه قانون اداره کار بر اساس ماده ۱۵۰ آن کارفرمایان را مکلف می‌کند تا ساعات و شرایط کاری آن‌ها را تغییر دهد.
آنچه در این مطلب می خوانیم
وظایف کارفرماها براساس قوانین کار در ماه رمضان
با توجه به ماده ۱۵۰ قانون اداره کار، در مورد ماه رمضان تمامی کارفرمایان موظف هستند تا در فضای کار خود، محل مناسبی جهت ادای فریضه نماز ایجاد کنند. همچنین در این ایام مبارک، برای تعظیم شعائر مذهبی و رعایت حال روزه داران می‌بایست شرایط و ساعات کاری با همکاری انجمن اسلامی، شورای اسلامی کار و یا سایر نمایندگان قانونی کارگران به شکلی تنظیم شود که مانعی برای فریضه روزه داری نباشد. علاوه بر این موضوع مدتی از اوقات کار را برای انجام فریضه نماز و صرف افطار و سحری اختصاص دهند.
تفاوت قوانین کار در ماه رمضان و سایر ماه‌های سال برای کارگران
تفاوت‌هایی میان ایام ماه مبارک رمضان با سایر ماه‌های سال در خصوص نحوه کار وجود دارد که در ادامه به بررسی چهار مورد از آن‌ها خواهیم پرداخت:
- از اولین موارد تفاوت کاری می‌توان به عدم لزوم پرداخت هزینه ناهار اشاره کرد. به شکلی که اگر هزینه ناهار در ماه‌های مختلف پرداخت می‌شود و کارگران می‌توانند در سایر ماه‌ها از آن‌ها استفاده کنند؛ در ماه رمضان پرداخت هزینه ناهار تنها با توافق کارفرما ممکن خواهد بود و مکلف کردن کارفرما به پرداخت هزینه هیچ وجهه قانونی نخواهد داشت.
تفاوت کار در ماه رمضان و سایر ماه ها
- دیگر نکته قابل توجه در خصوص ماه مبارک رمضان تقلیل ساعت کاری خواهد بود به شکلی که اگر کارفرما در سال‌های گذشته ماه رمضان ساعت کاری را تقلیل داده باشد؛ استمرار تقلیل ساعات کاری جزء حقوق کارگران محسوب خواهد شد و نمی‌توان آن را تغییر داد مگر اینکه کارگران با این موضوع موافقت کنند.
- علاوه بر مورد گفته شده در بعضی از کارگاه‌ها از قبیل رستوران‌ها که در ماه مبارک رمضان تعطیل هستند ممکن است زوال وجود داشته باشد که برای آن‌ها مرخصی استحقاقی در نظر گرفته شود و این به عنوان عرف کارگاهی شناخته می‌شود.
از دیگر نکاتی که می‌توان به آن اشاره کرد موضوع صرف ناهار، انجام فرایض دینی و موضوعات این چنین است که اگر در ماه‌های عادی جزء ساعات کاری محسوب نمی‌شوند؛ اما بر اساس ماده ۱۵۰ قانون کار، کارفرمایان ملزم به اختصاص زمانی برای ادای فرائض دینی و صرف سحری یا افطار در ماه رمضان هستند.
قوانین کار در ماه رمضان به چه میزان توسط کارفرمایان رعایت می شود؟
در حالی که اداره کار برای ماه مبارک رمضان قانونی در نظر گرفته است تا کارگاه‌ها و ادارات ساعات کاری خود را در جهت افزایش بهره وری پرسنل کاهش دهند اما باز هم با وجود لزوم اجرای این قانون، تعدادی از کسب و کارها از اجرای آن خودداری می‌کنند.
یکی از موضوعات و دلایل اجرای این قانون در ماه مبارک رمضان، طولانی بودن طول روزها است که کاهش ساعت کار و داشتن فرصت بیشتر برای فراغت می‌تواند کمک شایانی بر روی بهره‌روی نیروی کار و احترام به حق و حقوق پرسنل داشته باشد.
مشاغلی مشمول قوانین کار در ماه رمضان
چه مشاغلی مشمول اعمال قوانین مربوطه در ماه رمضان هستند؟
در حال حاظر کارگران بسیاری از مشاغل که در وزارت کار و تعاون به عنوان مشاغل سخت شناخته می‌شوند از جمله کارگران کوره پزی خانه‌ها، کارگران ساختمان، کارگران کارخانه‌های سیمان، نانوایی، پرسنل داروخانه، پاکبان‌ها، نگهبان مراکز تجاری، اداری، بیمارسنانی، کارگران خدماتی ادارات و دستگاه‌ها، کارگران صنوف خدماتی نظیر اغذیه فروشی و رستوران‌ها به دلایلی اعم از سختی شرایط کار در روزهای طولانی ماه مبارک رمضان به کاهش ساعات کاری، مرخصی ساعتی، استحقاقی و یا فراهم کردن شرایط فراهم نیازمند هستند.
قوانین کار در ماه رمضان، راهکار بهره‌وری بیشتر
اداره کار در خصوص ماه مبارک رمضان قانونی را در نظرگرفته است که براساس آن ساعات کاری کارکنان کاهش یافته تا بهره‌وری آن‌ها افزایش یابد. بر اساس ماده ۱۵۰ قانون کار، کارفرمایان ملزم به کاهش ساعات کاری کارکنان و کارگران خود، ارائه مکانی مناسب جهت انجام فرایض دینی و اختصاص زمانی برای صرف سحری یا افطار هستند.لازم به ذکر است، این قوانین، تنها مختص به مشاغل سخت اعلام شده توسط وزارت کار خواهد بود.
هیچ دیدگاهی نوشته نشده است.