یکی از مسائل مهم و اساسی که افراد جویای کار هنگام ورود به بازار کار با آن روبرو می‌شوند، تفاوت استخدام رسمی و قراردادی و پیمانی است. منظور از استخدام مشغول کار شدن در یک ارگان و سازمان است که در ازای آن حقوق و مزایای به فرد تعلق خواهد گرفت. اگر شما هم در بازار کار به دنبال شغل و کاری هستید، اما تفاوت این سه نوع استخدام را نمی‌دانید، بهتر است تا پایان مطلب ما را همراهی کنید. در این مطلب قصد داریم تا استخدام و انواع آن را شرح دهیم.
آنچه در این مطلب می خوانیم
منظور از استخدام چیست
منظور از استخدام یک قرارداد است، که مابین کارفرما و کارمند منعقد می‌گردد. این قرارداد در قالب کتبی می‌باشد و برای کنترل و نظارت بر انجام کار است. استخدام در واقع تضمین کننده سودِ کارمند از طرف کارفرما به همراه تعیین دستمزد می‌باشد.
اقسام متعدد استخدام
از نظر قانونی و بر مبنای حقوقی، قراردادهای استخدامی اصولاً به سه دسته تقسیم بندی می‌شوند. ارگان‌های دولتی از این ۳ قسم قرار داد یا استخدام پیروی می‌کنند. هر کدام از آنها تابع یکسری شرایط خاص است، که در ادامه هر یک از آنها را شرح می‌دهیم.
استخدام رسمی
بکارگیری و استفاده از نیرو در دستگاه‌های دولتی برای فعالیت و اشتغال در زمینه حاکمیتی را استخدام رسمی تعریف می‌کنند. افرادی که در این زمینه مشغول می‌شوند، باید دارای شرایط خاص و منحصر فردی باشند. همین امر تفاوت استخدام رسمی و قراردادی را بیشتر نمایان می‌کند. البته افراد باید گزینه‌های مربوطه را هم با موفقیت پشت سر گذاشته و مورد قبول قرار گیرد. این مشاغل از لحاظ حقوقی دارای امتیازاتی می‌باشند که در انجام فعالیت‌های مملکت بسیار موثر هستند. ذکر این نکته حائز اهمیت است که کارمندانی که مطابق قرارداد استخدامی مشغول به کار می‌شوند، زیر نظر نظام استخدامی کشور و قانون مدیریت خدمات آن می‌باشند.
استخدام پیمانی
در این استخدام برخلاف استخدام رسمی، افراد برای انجام کارهای تصدی‌گری در ارگان‌های دولتی و اداری مورد پذیرش قرار می‌گیرند، سپس افراد شروع به کار می‌کنند. این افراد تحت نظر آیین نامه استخدامی پیمانی مشغول به کار هستند. آنها از نظر حقوقی تحت نظر صندوق تامین اجتماعی بوده و حقوق آنها از آنجا تامین می‌گردد.
بسیاری از افراد این گونه استخدام را نوعی استخدام نیمه رسمی به حساب می‌آورند. زیرا در صورت رضایت کارفرما و عملکرد خوبِ کارمند، امکان تمدید قرارداد و حتی ارتقا و استخدام آنها به صورت رسمی خواهد بود. استخدام پیمانی در واقع بستن قراردادِ کار موقت به مدت یک سال تا سه سال برای انجام یک کار مشخص است.
استخدام قراردادی
افرادی که در نهادهای دولتی برای انجام امور خدماتی و پشتیبانی از جمله خدماتی همانند نظافت، رختشویی، سرایداری، آشپزی و غیره استخدام می‌گردند، جز استخدام قراردادی بوده و تحت پوشش قانون کار هستند. این افراد نیز همانند دو گروه اول از منظر حقوقی، تحت پوشش قانون تامین اجتماعی می‌باشند. البته فراموش نکنید که کارمندان خدماتی بخش‌های دولتی با این بخش از نظر استخدامی تفاوت دارند. تفاوت استخدام رسمی و قراردادی را به وضوح می‌توانید در تعاریف آنها بیابید. استخدام قراردادی خود در انواع موقت و غیر موقت دسته بندی می‌گردد.
استخدام قراردادی موقت
همانطور که از نام آنها بر می‌آید آغاز و پایان قرارداد، میزان حقوق، ساعت کاری کاملا مشخص می‌باشد. این قراردادها به گونه‌ای است که بعد از اتمام مدتِ قرارداد، فعالیت و کار نیز به پایان خواهد رسید و دوباره برای ادامه کار نیاز به تمدید مجدد خواهد بود.
استخدام قراردادی غیر موقت
قراردادهای غیر موقت به نحوی هستند که ابتدای آنها مشخص و معلوم است، ولی انتهای آنها مشخص نمی‌شود. اصولا از این قراردادها برای موقعیت‌های شغلی که یک مجموعه یا شرکت به طور مستمر و دائم نیاز به نیروهای انسانی دارد، استفاده می‌گردد. نکته‌ای که در خصوص این قرارداد بسیار حائز اهمیت می‌باشد این است، که هیچکدام از طرفین قرارداد یعنی کارگر و کارفرما به تنهایی توانایی فسخ قرارداد را نخواهند داشت و فسخ آن یک طرفه نخواهد بود.
استخدام شرکتی
این نوع قرارداد تفاوت استخدام رسمی و قراردادی را به‌خوبی ظاهر می‌کند. در این نوع قرارداد یک شرکت خصوصی یا دولتی غیر وابسته، فرد را به استخدام خود در می‌آورد. یعنی فرد به صورت مستقیم با شرکت‌های برق منطقه‌ای یا توزیع یا نیروگاه و غیره قراردادی ندارد و فقط با شرکت واسطه قرارداد دارد. در این قرارداد فرد مستخدم مستقیم با دولت قرار ندارد و نیروی شرکتی به حساب می‌آید.
تفاوت استخدام‌های رسمی و پیمانی و قراردادی
حال که با توضیحات هر کدام از این استخدام‌ها آشنا شدید، بهتر است تفاوت‌های هر کدام را نیز مورد بررسی قرار دهیم. پس ادامه مطلب را دنبال نمایید.
تفاوت استخدام رسمی و پیمانی قراردادی از نظر پوشش بیمه
در وهله اول باید بدانید که شما در هر نهادی که قرار است به صورت پیمانی مشغول به کار شوید، کارفرمای شما وظیفه دارد شما را بیمه نماید. حال در صورتی که به صورت استخدام رسمی باشید، بعد از بازنشستگی از خدمات آن بهره‌مند می‌شوید. افرادی که به صورت رسمی استخدام می‌شوند، تحت پوشش خدمات درمانی و صندوق بازنشستگی کشور هستند. حال افرادی که به صورت پیمانی و قراردادِ کاری استخدام می‌شوند، تحت پوشش سازمان تامین اجتماعی قرار می‌گیرند. می‌توان گفت این مورد یکی از مزیت‌های استخدام‌های پیمانی نسبت به استخدام‌های رسمی می‌باشد.
تفاوت استخدام رسمی، پیمانی و قراردادی از نظر حقوق
در تفاوت استخدام رسمی و قراردادی، حقوق دریافتی به خوبی مشخص است. میزان حقوق دریافتی نیروهای رسمی که در نهادها و سازمان‌های دولتی کار می‌کنند، همچنین اضافه کاری و مزایای بیشتری نسبت به نیروهای قراردادی دارند. اگر قرار است شما در نهادی به صورت قراردادی مشغول کار شوید، باید از تفاوت حقوق کارمندان رسمی و پیمانی مطلع گردید. از آنجایی که جزء کارکنان غیررسمی دولت محسوب می‌شوید، دیگر توانایی درخواست افزایش حقوق و مزایای کارمندان رسمی را ندارید. حداقل حقوق افرادی که به صورت قراردادی مشغول به کار می‌باشند، طبق مصوبات دولتی می‌باشد. امکانات افرادی که به صورت رسمی در نهادها و سازمان‌های دولتی استخدام می‌گردند، شامل حقوق، مزایا و اضافه کاری است.
تفاوت استخدام رسمی، پیمانی و قراردادی از نظر میزان اهمیت کارکنان
سالانه بیش از نیمی از بودجه کشور بابت اهمیت به کارکنان و رسیدگی به امورات آنها در نظر گرفته می‌شود. به عنوان مثال نیروی کار پیمانی در هر نهادی که باشند، نیاز به شماره پرسنلی دارند و همین امر موجب می‌گردد که کار شما دارای اعتبار و اطمینان خیلی بیشتری باشد. یکی از مشکلات اساسی که اصولا دولت با آن مواجه می‌گردد، تورم حقوق کارمندان است. به گونه‌ای که در بعضی موارد دولت ها تمایل دارند، نیروهای خود را به شرکت‌های پیمانکاری بسپارند تا در هزینه‌های شما صرفه جویی کنند. اگر قرار است نیروهای قراردادی موسسه‌ای باشید باید بدانید که آن سازمان هیچ تعهد و مسئولیتی در قبال شما نخواهد داشت. پس این امر خود تفاوت استخدام رسمی و قراردادی خواهد بود.
تفاوت استخدام رسمی،پیمانی و قراردادی از نظر قانون مرخصی
همانطور که از نام استخدام رسمی برمی‌آید، اگر در شرکت یا سازمانی تحت عنوان پیمانی مشغول به کار شده‌اید، باید بدانید که مدت زمان و یا تعداد روزهای مرخصی شما مطابق با قرارداد می‌باشد. منظور همان قرارداد و توافقی که بین شما و کارفرمایتان بسته می‌شود. اگر در نهادی به عنوان کارمند رسمی هستید، می‌توانید به مدت سه سال از مرخصی بدون حقوق بهره ببرید. اگر این مدت زمان برای ادامه تحصیل در رشته مرتبط با شغلتان باشد که دو سال دیگر هم به این مرخصی افزوده خواهد شد.
تفاوت استخدام رسمی، پیمانی و قراردادی از نظر پاداش
از دیگر تفاوت استخدام رسمی و قراردادی و پیمانی، می‌توان به میزان پاداش آن اشاره نمود. اگر شما نیروی پیمانی نهاد یا موسسه‌ای هستید، احتمال اینکه به صورت رسمی استخدام گردید، خیلی زیاد است. اما اگر نیروی قراردادی باشید ممکن است به مدت ۱۰ سال هم کار کنید، ولی از پاداش و بازنشستگی بهره مند نشوید. همچنین کارفرما به راحتی شما را از کار اخراج می کند.
تفاوت استخدام رسمی، قراردادی و پیمانی از نظر امنیت شغلی
یکی از دغدغه‌هایی که افراد جویای کار با آن مواجه هستند، داشتن امنیت شغلی است. در استخدام رسمی چون حقوق افراد از بودجه عمومی کل کشور پرداخت می‌گردد، بودجه شخصی و سود مدیرعامل در آن مطرح نیست. در این مورد تهدیدی هم برای کم شدن حقوق از سوی کارفرما برای کارمند وجود ندارد، ولی در استخدام‌های قراردادی اغلب دیده می‌شود که اگر مدیرعامل با کارمندی دچار مشکل گردد، اولین اخطار به او کسر حقوقش است.
تفاوت استخدام رسمی و قراردادی و پیمانی از نظر منعطف بودن موقعیت شغلی
در استخدام رسمی موقعیت شغلی کارمند خیلی منعطف‌تر می‌باشد. زمانی که شما استخدام رسمی یک ارگان دولتی می‌گردید، در واقع شما کارمندان آن اداره محسوب می‌شوید و خدمات شما در وهله اول مورد توجه و اهمیت قرار می‌گیرد نه موقعیت شغلیتان. با تمام این اوصاف به راحتی می‌توانید یک موقعیت شغلی دیگری را در اداره کسب کنید.
جمع بندی نهایی
تمامی موسسات و وزارتخانه‌هایی که تحت مقررات خدمات کشوری هستند، با توجه به استخدام رسمی و قراردادی و پیمانی مبادرت به استخدام افراد می‌کنند. پس بهتر است هنگام استخدام به این تفاوت‌ها توجه لازم داشته باشید.
هیچ دیدگاهی نوشته نشده است.